De mensen die mij een beetje kennen weten het: ik vind grote steden geweldig! Niets maakt mij zo blij als het verkennen van een grote stad. De mensen, straten, geuren en kleuren van de stad kunnen mij blijven boeien. Ik wil mijn enthousiasme graag met jullie delen en daarom schrijf ik regelmatig een artikel over een grote stad. Nu kun je natuurlijk in iedere reisgids opzoeken wat je allemaal moet gaan zien, maar ik geef graag nog wat extra tips gebaseerd op eigen ervaring over wat je als backpacker écht niet mag overslaan. Ik begin deze week met Ulaanbaatar. 

Ulaanbaatar, de hoofdstad van Mongolië, is een bruisende, moderne en en immense stad. De metropool is daarmee precies het tegenovergestelde van de rest van het land. In Ulaanbaatar wonen meer dan een miljoen mensen. Het verkeer staat er dan ook van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat helemaal vast. Als backpacker kun je je overigens prima een weg banen door de drukte, want alle bezienswaardigheden zijn makkelijk te voet te bereiken. Ulaanbaatar is de perfecte uitvalsbasis voor je reis door Mongolië, maar de hoofdstad zelf is ook zeker een bezoekje waard!

Mijn indruk van Ulaanbaatar

Ulaanbaatar was de eerste Aziatische bestemming die ik ooit bezocht. Het was me de cultuurshock wel. Vanaf het moment dat ik de trein uit stapte waande ik me in een totaal andere wereld. Wat nog het meest indruk heeft gemaakt is het enorme gapende gat tussen mijn verwachtingen van Mongolië en de werkelijkheid. Ik had een beeld van nomadenvolken die midden in de woestijn in Yurts leven. Natuurlijk vind je dat ook wel in Mongolië, maar Ulaanbaatar heeft daar helemaal níks mee te maken.

We begonnen met een wandeling door een van de armere wijken van de stad. Het viel me op dat mensen hier wel in Yurts leven, maar dat de tenten hutje mutje op elkaar staan. Vaak is er een geïmproviseerde schutting omheen gebouwd. Weg was mijn romantische beeld van een Yurt in de uitgestrekte woestijn. Het werd vervangen door een beeld dat veel deed denken aan een sloppenwijk waar mensen onder moeilijke omstandigheden leven. In de winter stoken inwoners van de wijken autobanden op om warm te blijven. Andere grondstoffen kunnen zij niet betalen.

We lopen verder naar het centrum van de stad. Aan de rand van een immens plein doemen imposante gebouwen op. Het is een enorm contrast met wat ik die ochtend heb gezien. De omgeving voelt strak en wat kil. De blinkende gebouwen schitteren in de zon. Een standbeeld van Ghengis Khan kijkt uit over het plein. van We kijken wat rond en gaan weer verder.

Ik ben opgelucht als we naar een plek gaan die voor mij prettiger aanvoelt. Bij een klooster ontmoeten mensen uit de stad elkaar. De religieuze gebruiken doen me beseffen dat ik écht in Azië ben, wauw!

We sluiten de dag af bij een redelijk toeristisch eettentje. Maar ach, ik ben wel onder de indruk van de kok die als een kunstenaar te werk gaat op de enorme bakplaat.

Wat wil je zien?

Een bezoek aan Ulaanbaatar gaat wat mij betreft meer over beleven, proeven en opgaan in een totaal vreemde omgeving. Er zijn een aantal dingen die ik zeker zou gaan bekijken, maar vooral de belevenis van de stad was voor mij bijzonder.

Het Gandanklooster

Het Gandanklooster is gebouwd in Tibetaanse stijl. Je vindt het klooster in het centrum van Ulaanbaatar. Het is de moeite waard om een rondje over het complex te wandelen. Je ziet de inwoners van Ulaanbaatar samen komen voor een gebed. Ze draaien de gebedsmolens in de richting van de klok en spreken het opschrift uit.

Het is indrukwekkend om in het klooster te gaan kijken. De ruimte wordt gesierd door een enorm gouden beeld van Avalokiteśvara. Op het moment dat wij de tempel bezochten waren de monniken bezig met een gebed. Met een grote groep spraken ze met elkaar én door elkaar het gebed uit.

Gebedsmolens bij het Gandanklooster

Genghis Khan plein

Dit enorme plein vormt het centrum van de stad Ulaanbaatar. Je vindt er een bronzen standbeeld van Genghis Khan met aan zijn zijde twee Mongoolse soldaten te paard. Aan het plein staan ook andere indrukwekkende gebouwen, zoals het Parlementsgebouw, het Cultural Palace, het State Opera & Ballet Theatre, luxe winkels en het beursgebouw.

Het is een vreemd gevoel om op dit immense plein te staan. Door de imposante gebouwen voel je je klein. De stad is niet echt ordelijk ingedeeld, dus om je heen zie je flats, winkels, monumenten, en dat alles naast elkaar en door elkaar heen gebouwd.

Monumenten, flats, kantoren, winkels, dat kan toch allemaal prima naast elkaar?

Zaisan Memorial 

Net buiten het stadscentrum kun je een klim maken naar het Zaisan Memorial. Vanaf dit punt heb je een surrealistisch (zo kan ik het het best omschrijven denk ik) uitzicht over de stad. Er staan flatgebouwen zo ver als het oog rijkt. In de verte zie je prachtige besneeuwde bergtoppen liggen.

Het monument zelf is ook erg bijzonder. In de grote betonnen cirkel vind je een schildering waarop de vriendschap tussen de Sovjet-Unie en het Mongoolse volk staat afgebeeld. Het monument stamt uit de Russisch-communistische tijd. Die sfeer kun je goed voelen als je in de cirkel staat.

Uitzicht op een stad vol smog. In de winter verbranden de inwoners van Ulaanbaatar autobanden om warm te blijven

Tijdens een bezoek aan het Zaisan Memorial waan je je in de communistische Sovjettijd

Wat ga je doen?

Ga naar een karaoke bar. Je kunt in Ulaanbaatar je hostel nog niet uitlopen of je staat al bijna bij een karaokebar binnen. De karaokebars zien er op het eerste oog een beetje dodgy uit, maar laat je daar niet door afschrikken. Zodra de karaokeset wordt aangezet (en er een paar biertjes zijn gedronken) is het één groot feest. De karaokebars zijn overigens niet hetzelfde als wat we in Nederland gewend zijn. Optreden voor een publiek is er namelijk niet bij. Je krijgt een aparte ruimte toegewezen gekregen waar je als vriendengroep zoveel kunt zingen als je wil.

Loop door de stad. Ulaanbaatar is een stad van tegenpolen. Hypermoderne kantoorgebouwen staan naast eenvoudige huisjes en op straat staan de auto’s bumper aan bumper, terwijl je ook nog mensen in traditionele kleding ziet rondlopen. Een wandeling door het centrum geeft je een indruk van alle contrasten die de stad rijk is.

Bezoek de prachtige nationale parken in de buurt. Maar dan ben je alweer de stad uit, dus daarover volgende keer meer!